“Oh, kleine jodeljongen. Jij hebt voor mij gezongen.” Ik kijk op mijn bingokaart en warempel: eindelijk een nummer dat ik kan afstrepen.
Dinsdagavond 17 juni, ik zit in sporthal De Weijver bij de muzikale bingo die wordt georganiseerd ter gelegenheid van het 2-jarig bestaan van OpmeerLeeft. Samen met ongeveer 50 andere bezoekers is het een avond vol herkenning en luid meezingen.
“Oh Foxie Foxtrot met je elastieke benen.” Helaas.
OpmeerLeeft begin voor mij ongeveer drie jaar terug toen ik een oproep van Liesbeth op Facebook zag. Als opbouwwerker van de gemeente Opmeer zocht ze Buurtverbinders: mensen die feeling hadden met hun omgeving en buurtbewoners met elkaar wilden verbinden. Een nieuw op te zetten platform zou hiervoor de basis zijn. Met het oog op de toekomst, ik zou in de loop van dat jaar met pensioen gaan en wilde iets met mijn vrije tijd doen, ging ik met Liesbeth in gesprek.
Sneller dan verwacht werden de plannen concreet en ging de groep vrijwilligers van start. We werden Buurtverbinders, bedachten de naam OpmeerLeeft, creëerden het logo (hebt u al eens goed gekeken: de contouren van de gemeente) en werden door Lonneke van landelijk Mijnbuurtje.nl tijdens een aantal cursusmomenten ingewijd in het platform.
En ik was nog niet eens met pensioen!
“’s Nachts na tweeën, dan komt het dak hier naar beneden.” Bij ons aan tafel zitten twee meisjes uit de Oekraïne. Ze kijken iedere keer verbaasd naar die gekke Hollanders. Ze dachten dat ze de Nederlandse taal een beetje machtig waren, maar deze teksten? We noemen de titels om hen te helpen en kijken of ze de goede vakjes aankruisen. We gaan voor een volle regel op de kaart.
“We bennen op de wereld om mekaar, om mekaar, om mekaar te helpen nietwaar.” Ik kom nog niet in de buurt van een volle regel.
Het platform gaat begin januari 2024 onofficieel de lucht in. We richten ons voorlopig op twee elementen. De agenda. Ons streven is om de centrale agenda van de gemeente Opmeer te worden. Inwoners moeten naar OpmeerLeeft! gaan om te kijken wat er die week te doen is, om te kijken wanneer Kinderdorp wordt georganiseerd of de Aartswouder kermis. De sociale kaart. We willen de digitale gemeentegids zijn. Welke organisaties en instanties zijn er in Opmeer? Wie zijn hun contactpersonen? Maar ook antwoord op vragen als ‘Mijn kind wil kinderyoga, kan dat in Opmeer?”
“Wat ruist er in het struikgewas, het is een….” Bingo! Ik kijk op mijn kaart en zie dat ik nog ver verwijderd ben van een volle regel. Maar de eerste mensen gaan met een bos pioenrozen en doosje aardbeien terug naar hun plaats.
De prijzentafel is overigens goed gevuld. Dankzij Lidia en Joke hebben heel veel Opmeerse ondernemers iets beschikbaar gesteld.
“Buiten huilt de wind om het huis.” 1948 van Gerard Cox. Die heb ik!
We organiseren voorjaar 2024 een aantal informatieavonden. Ons verhaal is duidelijk en slaat aan. OpmeerLeeft! lijkt in een behoefte te voorzien. We presenteren ons platform bij een aantal activiteiten. Langzaam zien we het aantal accounts groeien, mensen beginnen ons steeds beter te vinden.
We plannen een officiële lancering op 25 maart in de bibliotheek. Dankzij Muziek Opmeer wordt een rijdende piano geregeld die ter promotie door de gemeente zal rijden. Flyers worden gedrukt, vrijwilligers gevonden om ze uit te delen.
Helaas stormt het op deze dag windkracht 10. De piano gaat de weg niet op, flyeren bij winkels heeft geen zin omdat niemand de deur uitgaat, onze vlaggen buiten de bieb waaien weg.
Toch zijn er behoorlijk wat mensen op de opening afgekomen. Wethouder Tesselaar doet een woordje, Lonneke van Mijnbuurtje.nl wenst ons veel succes. We zijn officieel gestart!
“Ik heb je voor het eerst ontmoet, daar bij de waterkant.” Mijn eerste volle regel. Maar daar gaan we niet meer voor. Wedstrijdleider Tim heeft eerder al bepaald dat we voor een volle kaart gaan. Ik ben nog niet eens op de helft.
“Ik heb worstjes op mijn borstjes, preitjes op mijn dijtjes..” Die heb ik! “De liefde van de man” door Ria Valk. Later blijkt dit een gamechanger te zijn. Want als je niet weet dat dit de titel van het liedje is, zit je na sluitingstijd nog te wachten.
Het platform groeit en krijgt steeds meer vorm. De groep Buurtverbinders vormt zich langzamerhand om specialisaties en interesses van de leden. Dorpsgenoten die iets bijzonder hebben te melden worden geïnterviewd, Facebook en websites worden afgezocht naar berichten en activiteiten die iedereen moet weten. PR-leden van verenigingen en instanties krijgen verzoeken om OpmeerLeeft! op te nemen in hun adressenbestand en zelf berichten te plaatsen.
Een gouden idee is om op de jaarmarkten te gaan staan. Een kraam op de Lappendag Opmeer levert veel bekendheid, maar ook bijna 30 nieuwe aanmeldingen op. Wat wil je ook: sommige inwoners worden bijna over de tafel heengetrokken de kraam in. Het werkt wel.
“Maar een vrijgezel die gaat pas slapen als hij alle sterren heeft gezien.” We wijzen onze Oekraïense buurvrouw op haar laatste open vakje: Vrijgezel van Benny Neijman. “Bingo!” Ze gaat met een soundbox naar huis, belt meteen haar ouders.
Langzamerhand volgen er meer volle bingokaarten. Die van mij is nog steeds niet vol. Het zal toch niet zo zijn dat ik zonder prijs naar huis ga?
“Dans je de hele nacht met mij.” Karin Kent, die heb ik. Nog twee nummers.
En dan bestaat OpmeerLeeft! twee jaar.
We hebben veel mooie dingen bereikt. We zien op Facebookpagina’s dat bij vragen wordt verwezen naar OpmeerLeeft! (“Daar kan je het vinden.”) We horen dat mensen een club voor hun kinderen hebben gevonden. De nieuwe waarnemend burgemeester heeft de eerste informatie over Opmeer van ons platform gehaald.
Maar we blijven streven naar meer. Meer mensen die een account hebben, meer organisaties die hun berichten en accountants ook op ons platform zetten.
Maar ook: meer vrijwilligers die ons willen helpen. Bij door ons georganiseerde activiteiten. Bij het werken aan het platform. Bij het ambassadeurschap van OpmeerLeeft! Opmeer zijn we samen: Aartswoud, De Gouwe, De Weere, Hoogwoud, Spanbroek, Wadway, Zandwerven.
“The second waltz” van André Rieu klinkt. Ik wijs mijn buurman er op dat hij die op zijn kaart heeft, maar ook dat “De vlieger” en “Brandend zand” al zijn geweest. Hij kruist ze aan.
De prijzentafel wordt leger en leger. Veel blije en tevreden gezichten.
“Samen zijn, is samen lachen, samen huilen. Leven door dichtbij elkaar te zijn.”
Bingo! Mijn buurman staat op en loopt naar de prijzentafel. Hij wel.
(Oh ja: ook het tweede Oekraïense meisje hebben we geholpen aan een mooie prijs. “Even aan mijn moeder vragen.”)
