Op dinsdagmiddag loop ik het Ruimteschip binnen en zie de kinderen van meester Ton op het podium zingen. Groep 7 en 8 zijn de eindmusical aan het oefenen. We lopen vervolgens met z’n allen de klas in en we beginnen een leuk gesprek over meester Ton. De kinderen steken netjes hun vinger op en vertellen om de beurt wat zij zo gaan missen aan hun meester.
Kim: ‘Meester kan mooie verhalen vertellen over vroeger. Voorlezen kan meester ook heel goed, zijn eerste voorleesboek is al 45 jaar ‘Kruimeltje’. Ik vind het leuk om voor meester een taart te bakken.’
Luna: ‘Hij huppelt en zingt altijd door de gang. Meester heeft zelf niet in de gaten dat hij huppelt.'
Puck: ‘Als je 5x een dictee foutloos maakt trakteert meester op een tompouce. Meester is zelf goed in paaltjesvoetbal.’
Mats: ’Meester heeft verteld dat alles wat we leren opslaan in onze eigen wikipracht. Als je informatie nodig hebt kun je bladeren in je eigen wikipracht. Dat vind ik mooi om te onthouden.’
Fleur: ‘We gaan zijn gezelligheid missen, zijn grapjes en gekkigheid. Als we stil aan het werk zijn dan kan meester soms ineens zeggen, ‘ik kan er niet meer tegen’. We moeten dan allemaal lachen en werken daarna weer verder. Dat is altijd leuk. Zijn afscheid wordt een leuke dag, met een lach en een traan. Meester moet nog één jaar blijven.’
Saar: ‘Meester Ton gaat gelukkig nog één keer mee op kamp in september.’
Iets Anders Ruimteschip
De kinderen gaan naar huis, het is 14.15 uur geweest. Amanda van Iets Anders Ruimteschip komt de klas binnen om de prullenbakken te legen. Ik vraag aan haar hoe lang ze al op het Ruimteschip werkt.
Amanda: ‘de kinderen van groep 1 zijn nu de kinderen in groep 8, ik ben al acht jaar op het Ruimteschip. Ik heb het nog altijd erg naar mijn zin. Meester Ton krijgt altijd koffie van mij en ik help hem met voorbeelden maken voor de lampions en doe nog veel meer klusjes. Ik heb ook een droom. Ik wil graag aan de kinderen op scholen vertellen over mijn beperking zodat ik niet meer gepest word. De kinderen op het Ruimteschip vinden mij en de anderen cliënten met een beperking heel normaal. Daar ben ik blij mee. In Hoorn, waar ik woon, word ik wel eens gepest door scholieren als ik naar Opmeer fiets. Ik hoop nog lang op school te kunnen werken en ga meester Ton ook missen.’
Meester Ton Koelemeijer
‘Mijn eerste vraag aan Ton is, waarom werk je al 45 jaar op het Ruimteschip?’
Ton: ‘Ik ben trouw en loyaal en heb altijd de kans gekregen om mijzelf te blijven ontwikkelen. Natuurlijk heb ik ook altijd met veel plezier gewerkt op deze school. Aan het begin van het schooljaar denk ik altijd, hoe kan ik het nog beter en nog leuker maken voor de kinderen.’
‘Wat vind je leuk aan het werken met kinderen?’
Ton: ‘Er zijn veel dingen die ik leuk vind, maar waar ik veel voldoening van krijg is kinderen helpen met uitleggen van iets dat ze niet begrijpen. Soms gebruik ik vier verschillende manieren, net zolang totdat ze het begrijpen. Zo help ik bij het groeien van de kinderen, daar doe ik het voor. Wat ik ook leuk vind is dat geen enkele dag hetzelfde is. Meesters planning klopt nooit, de dag loopt altijd anders.
‘Wat voor veranderingen in het onderwijs heb je meegemaakt de afgelopen 45 jaar?’
‘Het onderwijs is van klassikaal naar kindgericht gegaan. Het individuele en digitale onderwijs draagt daar aan bij. Wat kan een kind? Het is mooi om daar naar te kijken. Ik had zelf vroeger een meester die zag dat ik mij verveelde in groep 8. Hij gaf mij andere lesstof. Dat heb ik altijd onthouden en meegenomen in mijn eigen lessen. Als een leerling zich verveelt en goed kan rekenen mogen ze van mij alvast met eenvoudige wiskunde beginnen. Ik zie dat de leerlingen daar blij van worden en ik weet hoe dat voelt.’
‘Wat ga je het meeste missen na 45 jaar?’
‘Het lesgeven en werken met de kinderen. Het organiseren van activiteiten blijf ik doen bij de verenigingen waar ik actief ben als vrijwilliger. Ik word ook al gevraagd voor nieuwe vrijwilligers activiteiten. Maar ik ga eerst vakantie vieren. Naast mijn vrijwilligerswerk pas ik op mijn kleinkinderen en houden mijn vrouw Saskia en ik van fietsen. Volgens haar verlang ik na de Kerstvakantie terug naar school en bel ik Rein Swart om te zeggen dat ik kan invallen als het nodig is.’
Rein Swart, directeur Ruimteschip en Bonifatiusschool, over meester Ton
Wat Ton niet weet is dat ik na het bezoek aan het Ruimteschip naar de Bonifatiusschool fiets om aan Rein te vragen wat kenmerkend is aan meester Ton. Rein ontvangt mij in zijn werkkamer en begint te vertellen.
‘Meester Ton is altijd kindgericht. Hij kan de zelfstandigheid van het kind vergroten en het kind stap voor stap verantwoordelijkheid geven. Ze gaan goed voorbereid naar het voortgezet onderwijs. Hij heeft een unieke en uitgebreide kennis van geschiedenis, biologie en aardrijkskunde. Hij kan mooie verhalen vertellen. Ik ben dankbaar voor zijn loyaliteit en collegialiteit. Ton heeft een groot hart en voelt zich verantwoordelijk voor het Ruimteschip en neemt zijn taken serieus.
Rein sluit af met: ‘Ton is een kindsnapper en een Ruimteschipper in hart en nieren.’
Afscheid meester Ton
Vrijdag 14 juli is het feestelijke afscheid van meester Ton. Je bent van harte welkom van 14.30 tot 16.30 uur op het schoolplein.
