Rens mocht dit jaar voor de derde keer meedoen aan Tour de Heroes. ‘Eigenlijk mag je maar twee keer meedoen. Eind vorig jaar stond ik in de melkput bij de boerderij waar ik werk en zag ik een berichtje op mijn telefoon binnenkomen met de vraag of ik dit jaar nog een keer mee wilde fietsen. Ik begon heel hard te juichen van blijdschap. Tour de Heroes zit in mijn hart, het heeft mij zoveel gebracht dat ik wel ieder jaar mee wil, voor altijd. We hebben dit jaar 650 kilometer gefietst van Frankrijk naar Hoogwoud. Ondanks de pech die ik had met mijn fiets (lekke banden en versleten remblokjes) bleven de begeleiders positief en maakte ze mij blij. Het is voor mij zo fijn dat ik mijzelf kan blijven in de groep, dat vind ik heel belangrijk.’
Dankbaar
‘Ik ben dankbaar dat de organisatie het aangedurfd heeft om mij mee te nemen. Het 1e jaar was erg spannend. Ik heb last van mij evenwicht en ik kon toen nog maar net fietsen op een racefiets. Tijdens het fietsen rijdt er altijd een begeleider naast mij voor de veiligheid. Dat vind ik erg prettig. Door het fietsen bij Tour de Heroes ben ik sterker geworden en heb ik veel meer zelfvertrouwen gekregen. De vaste groep begeleiders is heel fijn voor mij. Ik ken ze goed en zij begrijpen mij. Als ik tijdens een fietsrit negatieve gedachten heb omdat het niet zo gaat als ik wil, helpen zij mij om positief te denken en dat lukt dan ook. Ik ben ook dankbaar voor de emotionele overwinning, dat het mij lukt om positief te zijn en te denken. En de begeleiders en mijn familie vinden dat ik een doorzetter ben, daar ben ik heel trots op.
Spannend
‘Een spannend moment is voor mij de finish in Hoogwoud. We fietsen dan achter de loeiende brandweerwagen, met veel publiek aan de kant. De begeleiders gaan er na de finish tussenuit en wij fietsen een extra ere ronde alleen verder. Een extra overwinning voor mij is dat ik dit jaar voor de eerste keer kon zwaaien naar het publiek. Dit was eerder jaren niet gelukt. Het was een spannend moment voor mij, maar het is gelukt!’
Bijnaam
‘Ik heb een bijnaam gekregen. Dat was vorig jaar toen we van Duitsland naar Hoogwoud fietste. We moesten in Duitsland naar de top van een hoge berg fietsen. Ik ging voorop samen met mijn begeleider en kwam als eerste boven, niet omdat het een wedstrijd was, maar omdat ik het gevoel had dat ik de Tour de France had gewonnen. Daar is een droom uitgekomen. Sindsdien noemen ze mij ‘De Klimgeit’. Ik ben trots op mijn bijnaam.’
Over Rens
‘Wat doe je naast het racefietsen? ‘Ik volg een Mbo 1 Groen opleiding in Hoorn waar ik bijna klaar mee ben. Dan ga ik twee dagen bij Tuincentrum de Boet werken en drie dagen bij Boerderij De Steurhoeve in Spanbroek. Ik hou van buiten zijn en met dieren en groen werken. Daar heb ik zin in. Ik ben 20 jaar, een mooie leeftijd om mijn diploma te halen en te gaan werken. Voordat ik wielrenner wilde worden heb ik op voetbal gezeten bij HOSV. Dat vond ik niet leuk meer en het was ook onduidelijk voor mij. Tour de Heroes heeft mij geholpen met wielrenner worden. Ik ben zo blij dat het gelukt is. Nu kan ik ook zelfstandig een rondje racefietsen. We zijn heel dankbaar dat de organisatie van Tour de Heroes zo goed is. Voor mijzelf, maar ook voor mijn ouders en andere familieleden. Ik ga nu verder met fietsen bij ‘Voel je top’, een racefietsclub in Heerhugowaard, waar ik op zaterdag mee train. Dat is een fietsclub voor mensen met een beperking.
Over Tour de Heroes
‘Het 1e jaar fietsten we van Polen naar Hoogwoud. Het 2e jaar van Duitsland naar Hoogwoud en dit jaar van Frankrijk naar Hoogwoud. We hebben 650 kilometer gefietst in zeven dagen. We zijn met 13 jongeren met een beperking, 7 buddy’s, dat zijn jongeren uit Opmeer die ook aan Tour de Fris hebben meegedaan en een groep begeleiders. Ik heb altijd een begeleider naast mij, we fietsen samen. Sommige nachten slapen we in tenten en sommige nachten in groepshuizen. Vorig jaar dacht ik dit is het laatste jaar met Tour de Heroes. Er kwam weer een droom uit, want ik mocht nog een jaar mee.
Moeilijk
Na het 1e jaar heb ik mijn fiets een half jaar niet aangeraakt. Ik had tijd nodig om bij te komen. Toen kreeg ik weer zin om te fietsen en heb ik mij weer aangemeld voor het 2e jaar en ben ik zelf weer gaan trainen. Ieder weekend rondjes fietsen in West-Friesland. Mijn ouders vonden het soms wel spannend, maar het ging goed. Het trainen voor Tour de Heroes begint altijd in januari, dan gaan we spinnen in de Weijver en vanaf maart starten de buitentraining. De eerste buitentraining is bij Simon Loos om te leren fietsen op een racefiets. Want er zijn altijd weer deelnemers die nog nooit op een racefiets hebben gefietst. Het meedoen geeft mij heel veel zelfvertrouwen en een gevoel van trots. Ik hoop stiekem dat Tour de Heroes volgend jaar weer tekort deelnemers heeft en ik weer mee mag.’
‘Als laatste wil ik graag zeggen dat ik trots ben dat dit in Opmeer, in mijn eigen dorp kan, met zoveel vrijwilligers, sponsores en zo’n goede begeleiding en organisatie. Dank je wel! Tour de Heroes zit echt in mijn hart.’
Op de foto zie je mij met Yago Breedijk uit de Weere. Hij heeft ook drie keer meegefietst. Ik ben trots op Yago en de andere deelnemers.
