Eerste keer: Gabberweek
Ik dacht wel te weten wat Gabberweek was. Mijn kinderen deden er altijd enthousiast aan mee toen ze jonger waren, op school deelden we altijd enthousiast de boekjes voor de inschrijving uit én hoorden we de verhalen van de kinderen. Ook werd de schooldeur van ’t Ruimteschip geopend voor activiteiten als daarom werd gevraagd. En nu zoon Remco in het bestuur zit, informeer je belangstellend hoe het er voor staat.
Toen Saskia gestrikt werd om als vrijwilliger te gaan helpen bij de catering, kon ik niet achterblijven. “Je bent nu gepensioneerd, hebt toch tijd. Misschien kan je iets voor de nieuwsbrief betekenen? Je schrijft altijd van die leuke stukjes.” “Natuurlijk, maar niet iedere dag hè.”
Maandagmorgen 19 februari dus maar samen op de fiets gestapt, de catering-ploeg zou om 9.00 uur beginnen. Als we aankomen staat de koffie echter al klaar en zitten de eerste chauffeurs met hun routes al aan de lange tafel in Pardoes. Alhoewel: eerste chauffeurs? De eerste waren al op pad.
Snel kom je tot de ontdekking dat achter de Gabberweek een geweldige organisatie schuilgaat met als middelpunt het zenuwcentrum boven waar de hele dag bestuursleden en vrijwilligers telefoontjes beantwoorden en zaken coördineren. Kinderen en senioren die ziek zijn worden afgemeld en de chauffeurs moeten dat weten. Kinderen en senioren die ziek zijn en niet worden afgemeld betekent extra werk om te achterhalen hoe dat zit. Een busje die in de file staat en daardoor te laat voor de volgende rit is, wordt opgevangen door het schuiven met een of meerdere busjes.
Voor de hele week is er een vervoersplan opgesteld, zodat chauffeurs weten hoelaat ze waar wie moeten ophalen en weer terugbrengen. Voor dat vervoer worden busjes gehuurd en ingezet. Nieuw zijn dit jaar de elektrische busjes. Voor veel chauffeurs even wennen: “Kan ik mijn rit wel afmaken of moet ik tussendoor laden?” “En waar kan ik dan laden?”
De verhalen aan de lange tafel in Pardoes zijn soms dan ook hilarisch. De steken onder water van de chauffeurs onderling leveren vaak daverende lachsalvo’s op. Veel chauffeurs kennen elkaar dan ook al jaren, en lang niet alleen van de Gabberweek. Mooi om te zien dat nieuwe chauffeurs meteen warm worden ontvangen in de groep en snel wegwijs worden gemaakt.
Ondertussen begin ik aan mijn eigen klusje: de krant met foto’s en informatie over de activiteiten. En dan merk je hoe snel je verslaafd raakt aan de Gabberweek. De krant van maandag is iets voor het eten klaar. “Blijf je gezellig eten?” “Oke.”
Die catering is overigens een mooi voorbeeld van een andere belangrijke groep in de Gabberweek. Koffie en drinken, lunch voor de vrijwilligers, soms lunch voor een groep deelnemers die op pad gaat, avondeten.
“Wie maakt de krant van morgen?” “Wij dachten dat jij dat wel wilde doen.” En zo ben je opeens de hele week iedere dag bezig. Leuke motivatie: de krant wordt tijdens de lunch gelezen, de krant wordt meegenomen in de busjes, de krant wordt verspreid. Zomaar ben je vrijwilliger en heb je een trui aan. Een van de vele vrijwilligers.
Want ook dat is zo’n groep die deze week actief is. Vrijwilligers die activiteiten begeleiden en organiseren: workshops, excursies, cursussen. Als buitenstaander weet je niet wat er achter de schermen allemaal gebeurt en wordt gedaan.
En dat allemaal om de kinderen uit Opmeer en regio, om een grote groep senioren en een groep vluchtelingen een geweldige week te geven. Want laten we dat niet vergeten: daar wordt het uiteindelijk voor gedaan. Bijna 1000 deelnemers dit jaar.
De enthousiaste reacties en foto’s geven energie en leveren lachende gezichten op. De mooie verhalen die aan de koffietafel worden gedeeld smaken naar meer.
Dat is dus de Gabberweek echt. Een vernieuwd, jong bestuur dat enthousiast een groep ervaren en minder ervaren vrijwilligers en chauffeur aanstuurt om er ‘de mooiste week van het jaar’ voor de deelnemers van te maken. Maar niet alleen voor hen. Het is echt leuk om vrijwilliger bij de Gabberweek te zijn. Zeker weten.
Ton
